Ervaringen en getuigenissen
Zien is zoveel meer dan kijken.
Refractieve lens exchange: een getuigenis.
Kijken met en zonder ogen heeft tot nu toe een halve eeuw lang mijn leven beïnvloed, vanaf mijn kleutertijd. And the story goes on.
Op vierjarige leeftijd is het al duidelijk dat ik niet kijk zoals de meeste andere kleuters. Een jaar later lig ik in Maria’s Voorzienigheid in Kortrijk voor een operatie aan mijn rechteroog. Want dat blijkt een lui oog te zijn. Als ik het me juist herinner haalt de toenmalige chirurg mijn oog eruit om de lengte of de spanning van enkele oogspieren te corrigeren. Dat is anno 1972. Na een periode als gemaskerd rovertje mag ik weer door beide ogen kijken … gekluisterd aan een brilletje van Vandeputte in Harelbeke … wellicht voor de rest van mijn leven …
Familiale verzekering
De lagere school is een kleine nachtmerrie begin de jaren zeventig, dankzij de “brillekasse” in combinatie met de typische kledingstijl van toen. Ik draag de bril permanent. Zo’n stijf houterig deels plastieken ding. Op de speelplaats mogen we voetballen. Ik ben maar een middelmatige voetballer. Maar de bal vindt wel geregeld de weg naar mijn hoofd, met een verbrijzelde bril als gevolg.
Het zou me vandaag interesseren om te weten hoeveel keer de familiale verzekering is tussenkomen bij schadegevallen ivm mijn bril. Het was in elk geval vele keren.
De spiegel
In 1979 word ik twaalf. Op een dag zet ik mijn bril af om in de spiegel te kijken. Groot is de verbazing. Het spiegelbeeld is scherper dan wanneer ik het met de bril bekijk. Eerst denk ik dat het aan de brilglazen of de spiegel ligt. Maar na andere experimenten zonder en met bril blijkt het echt te zijn: ik zie beter zonder bril dan met. De zoveelste en laatste bril van Vandeputte belandt in de kast.
3-D
Een paar jaar later – ik vermoed het jaar 1982 – is er ineens een opvallende rage: kalenders met 3-D prenten. Er hangt zo één in het fysicalokaal van de school, met een 3-D brilletje. Ik blijk de enige van de klas te zijn die het 3-D effect doorheen het brilletje niet ziet. Ik zie alleen twee onscherpe beelden die uit de haak liggen. 1 groen en 1 rood.
Toen begreep ik dat mijn manier om beelden te registreren en verwerken anders was dan bij anderen. Maar verder stond ik er niet bij stil.
De middelbare schooljaren kabbelen succesvol voorbij. Rijbewijs in Moorsele bij de eerste poging. Studies hoger onderwijs in Gent en nooit problemen met zicht. Bij de scouts krijg ik de bijnaam Havik. Niemand kan op grote afstand scherper zien dan ik. Lezen en schrijven zijn top. Ook mijn vrienden zijn verbluft over mijn visuele mogelijkheden.
Behalve bij vermoeidheid. Want oogspieren zijn even gevoelig voor vermoeidheid als elke andere spier. En zeker de spieren van mijn rechteroog.
Een soldaat met een rokje
In 1990 – op 23-jarige leeftijd – heb ik door dat er iets echt niet regulier is met mijn ogen. Dat inzicht komt wanneer ik als kandidaat-reserve-onderofficier mijn dag ga doen op het Klein Kasteeltje in Brussel. De verplichte legerdienst roept.
In de wachtkamer van de optieker vertelt een kerel die aan herkeuring toe is dat de oog-test belachelijk in elkaar steekt: door een stel lenzen kijken en dan zeggen wat je ziet – een soldaat met een rokje aan.
Als het mijn beurt is zie ik enkel een soldaat … maar geen rokje.
En toen commandeerde ik mijn hersenen voor de eerste keer om van oog te switchen. Zo zag ik ook het rokje … zonder soldaat … maar ik vertelde de oogarts dat ik een soldaat met een rokje zag.
Goedgekeurd voor de dienst. Stamnummer 9018155 werd toegekend.
Internet bestaat nog niet. Geen Wikipedia of Google. Zelfdiagnose: geen dieptezicht. Maar hoe kan ik dan veilig auto rijden, bergen beklimmen, afstanden inschatten, en tijdens mijn legerdienst zelfs sniper worden? Het antwoord zal voor altijd een raadsel zijn. In de jaren na mijn legerdienst ben ik eerst onderwijzer op de lagere school, daarna verkoper van airco- en luchtreinigingstoestellen en zelfs schoenmaker … om tenslotte zelfstandig tv-journalist te worden. Tekstverwerking en zelfs een soort intranet zijn in die tijd hot & new op zowat elke redactievloer. De eerste schermen halen amper 45 Hertz. Een regelrechte aanslag op de ogen van professionele journalisten. Niemand is zich daarvan bewust. Helaas dans ik mee, jarenlang.
Petronas Towers
Weer jaren later, nog steeds zonder bril. Ik ben bijna veertig. Je vindt me in open lucht aan de voet van de Petronas Towers in Kuala Lumpur. We zitten met twintig mensen aan tafel, klaar voor een luxueus zakendiner. De setting is adembenemend. Al mijn tafelgenoten zijn Aziatische vrouwen uit de hogere klasse. Ik ben de enige man. Tot er een ober verschijnt om de menukaarten uit te delen. Dan zijn we eventjes met twee mannen. Zodra hij zijn ronde heeft gedaan probeer ik te achterhalen welk gerecht de dames prefereren. En dan zit ik ineens aan mijn stoel genageld: alle – ALLE – vrouwen hebben een leesbril opgezet om de menukaart te bestuderen.
Mijn vragende blik spreekt boekdelen.
Antwoord: “Wacht maar manneke. Wij zijn allemaal boven de veertig. Jou tijd komt ook, binnenkort”.
Gelijk hebben ze. Amper 6 maanden later – in de winter van 2007 – is het na een fijn dagje duiken genieten van een boekje, buiten bij valavond ten zuiden van het Egyptische Marsa-Alam. Het licht van de ondergaande woestijnzon is nog voldoende om perfect te kunnen lezen. Maar mijn arm raakt over-gestrekt. Huh??
Hoofdpijn
De eerste leesbril wordt een feit. Met de jaren heb ik steeds sterkere leesbrillen nodig. Op een bepaald moment gaat ook mijn fameuze verzicht achteruit. Maar daar geef ik niet aan toe. Gevolg: het op- en afzetten van leesbrillen in combinatie met verminderd verzicht bezorgt me hoofdpijn. Als nieuwsfreak is dat een regelrechte handicap. Schermen zijn het allerbelangrijkste in mijn leven, min bron van inkomsten maar helaas ook de bron van almaar meer hoofdpijn. Er moet echt iets gebeuren als ik comfortabel verder door het leven wil. In mijn vijftigste levensjaar neem ik daarom een drastische beslissing.
Refractieve lens uitwisseling
Na veel opzoekingswerk kom ik terecht op de website van Dr. Frank Kesteloot in Harelbeke. Hij blijkt een pionier te zijn op het vlak van refractieve lensuitwisseling. Ik besef snel dat deze man me kan helpen. Enkele afspraken en onderzoeken later is het zover: ik wordt verwacht in de private oogkliniek in Sint-Martens-Latem. My life is about to change. Ik heb er alle vertrouwen in. Beide ogen zullen onder handen worden genomen, eerst door een laser robot, daarna door de handen van de oogarts zelf. De sessie met de robot is een ervaring die je regelrecht in een sci-fi film doet belanden. Het is pijnloos maar o zo gek om te “zien”. Stel je voor dat alles donker wordt. En dan ineens verschijnen dansende lichtpuntjes … Ze dagen overal op in je zicht, soms in zwermen, soms solo maar continu. Het lijkt alsof de hele oogbol rond de iris wordt gescand. Maar in werkelijkheid is de robot aan het krassen, de spanning van het hoornvlies aan het bijwerken, in functie van de nieuwe lens die straks wordt ingeplant.
De robot verricht nog een tweede taak. Met zijn lazer snijdt ie de lens in stukken op ongelooflijk vernuftige wijze.
De lens zit in een zakje. Maar hoe kan je een ooglens versnijden zonder het zakje te openen of te beschadigen? Wel, als ik het goed begrijp, heel eenvoudig (?): door het brandpunt van de lazer te verleggen. Zo kan je bij wijze van spreken een potlood in een flesje doormidden snijden zonder het flesje te beschadigen.
Voor fase twee bestaat er (nog) geen robot. De gefragmenteerde stukken lens moeten eruit en vervangen worden door een nieuwe lens.
Freaky
De chirurg maakt alsnog een opening in de rand van het lenszakje, manueel, en maakt nog een tweede opening aan de andere kant. Kwestie van een gat te hebben om doorheen te opereren en een gat dat onder andere de drukverschillen tijdens de handelingen opvangt (een soort schouw). Goed gezien, me dunkt. Als ik het al goed gezien heb, want de beelden die mijn netvlies bereiken lijken afkomstig van een gesofisticeerde caleidoscoop. Vooral het moment waarop de nieuwe lens wordt geplaatst genereert de meest surrealistische film die ik ooit “zag”. Zo onwerkelijk dat ik vanzelf begin weg te dromen. “Stefaan kijk voor je a.u.b.”, hoor ik de dokter meerdere keren zeggen. Tja, dat is makkelijker gezegd dan gedaan want ik heb geen idee meer wat boven, onder, links, rechts of rechtdoor is. Beide “werkgaten” worden op het einde van de ingreep “dicht gesoldeerd” met een of ander product. Dat product werkt een beetje als lijm. Het hecht wel tijdelijk maar de finale aaneengroei van het “gescheurde” weefsel gebeurt geleidelijk aan. Het product werkt zoals een pleister op een wonde.
Wie ooit refractieve lensuitwisseling heeft meegemaakt zal het bevestigen: dit is een hightech ervaring eerste klasse!
Een zeer persoonlijke ervaring na de ingreep
Ik ben nu een goeie twee maanden verder. Beide ogen werden in augustus 2017 in een dubbele sessie onder handen genomen. Zodra mijn rechteroog “klaar” was merkte ik al een aangenaam verschil. Met mijn linkeroog was dat niet zo. Het leek alsof er een laagje boter op lag. Maar geduld is een mooie deugd. Ik ging er van uit dat de hersenen zich nog moesten resetten na de ingreep. En zo was het ook, bijna helemaal. Ver kijken en middellange afstand werden zo goed als perfect. Leesafstand werd een ander verhaal.
Als ik nu wil lezen of op een laptopscherm wil kijken moet ik mijn hersenen verplichten om enkel met het rechteroog te kijken. En dat is lastig. Als ik het me goed herinner heeft de dokter me aangeraden om dat “switchen” niet te doen. Maar zonder dat is lezen wazig. Mijn linkeroog heeft het moeilijk. Zeer vreemde gewaarwording want het was in het verleden altijd mijn dominant oog. Als gevolg hiervan druk ik geregeld naast de juiste toetsen op een klavier of scherm …
Licht
Ik kan me vergissen, maar het lijkt alsof er nu veel meer licht op mijn netvlies valt dan voorheen. Op zich is dat geen probleem – een zonnebril lost dat op. Zeker in de tropen is het verschil zeer duidelijk (wellicht omdat er veel meer contrast is). Ik merk wel dat dit elke dag verbetert. Een andere nieuwigheid is de registratie van verscheidene soorten licht. Felle spaarlampen met een blauwe kleurtemperatuur bijvoorbeeld zijn akelig. Waar ik woon op Bali heb ik al de eerste week na terugkomst al die lampen thuis vervangen door klassieke peertjes die een zachtere geel-oranje gloed afgeven. Ook nieuw is het “lens flare (gloed) effect”. Door de lichtbreking van de nieuwe lenzen lijkt er vooral in het donker een flare te ontstaan rond sommige lichtbronnen. In het verkeer is dat super vervelend. De koplampen van tegenliggers zijn een bron van ergernis. Daar bovenop bestaat er in Indonesië geen auto- of brommerkeuring. Gevolg: negentig procent van de koplampen zijn verkeerd afgesteld. Ik probeer verplaatsingen in het donker daarom tot een minimum te beperken. Maar ik raak er steeds meer aan gewend en het stoort me minder en minder.
Een controversiële vaststelling
Als ik alcohol nuttig merk ik dat mijn linkeroog beter presteert op leesafstand. En nee dat is niet subjectief. Mijn rechteroog daarentegen verliest doeltreffendheid onder invloed van alcohol (wat heel normaal is). Als ik nog meer alcohol nuttig vertroebelt het zicht doorheen beide ogen uiteraard. Maar bon, alcohol beïnvloedt duidelijk de spanning op het hoornvlies en de spieren van de ogen. Dat de leesprestaties van mijn linkeroog er aanvankelijk wel bij varen is volgens mij een aanwijzing dat de oogcorrectie nog niet helemaal is verteerd. Want de spanning is verondersteld correct te zijn zonder alcohol. Ik vraag me af of een laser dit nog kan verbeteren op mijn linkeroog.
Volmondig JA
Als iemand me de vraag stelt of ik tevreden ben met het resultaat van de ingreep, dan antwoord ik zonder aarzelen met een welgemeende “ja”. Dat mijn hersenen tijd nodig hebben om de nieuwe situatie te verwerken is een feit, en dat ze dat in mijn geval misschien wat langzamer doen dan bij anderen is ook een feit. Maar elk individu steekt anders in elkaar. Als het zo voort gaat geloof ik steevast dat de ongemakken van vandaag binnen afzienbare tijd tot het verleden behoren. En met een beetje geluk laat ook de rest van mijn gezondheid me niet in de steek. Op die manier ziet de tweede helft van mijn leven er letterlijk en figuurlijk veelbelovend uit!
Lessen en bedenkingen in de marge
Mr. Google herinnert me aan de visuele cortex, de hersenzone die de beelden verwerkt die via vezels (zenuwbanen) vanuit de ogen worden doorgestuurd. Deze cortex lijkt op digitale dispatching. Beelden van het rechteroog worden ter verwerking naar de linker hersenhelft (server) gestuurd en vice versa.
Nieuw is nu dat ik meen begrepen te hebben dan het initiële beeld dat door het netvlies wordt geregistreerd een upside down beeld is. Dat lijkt me logisch binnen de wetten van de optica. Het zouden de hersenen zijn die het beeld weer omdraaien.
Als je het mij vraagt is deze “ondersteboven-theorie” helemaal verkeerd of kort door de bocht (of althans mijn interpretatie ervan). Het zou nogal straf zijn. Want als dit klopt … waarom heeft de natuur er dan niet aan gedacht om de beelden meteen in het juiste formaat te projecteren??? En waarom spiegelen de hersenen de waarneming?? Het zou toch veel eenvoudiger kunnen?
— SVB 27 oktober 2017 —
Beste,
Allereerst ga ik beginnen met het feit dat ik al een kleine 35 jaar een bril draag met een correctie van ongeveer -8 voor beide ogen ( bijziendheid dus).
Jaren lang al liep ik met de gedachte mijn ogen te laten laseren maar de durf ontbrak me….
Enkele dichte kennissen en vrienden van me ondergingen wel de behandeling met telkens 1 voor 1 een perfect resultaat en …. een leven zonder die “dikke” bril….. Dus hakte ik begin dit jaar de knoop door en belde ik naar het oogartsencentrum voor een afspraak. Daar werd ik deskundig onderzocht of het wel of niet mogelijk was om mij te behandelen want ik had natuurlijk een hoge afwijking! Na 2 computeronderzoeken en 1 persoonlijk onderzoek door Dr Kesteloot zelf kreeg ik te horen dat ik kon geholpen worden…!
Na de eventuele complicaties samen te hebben overlopen hebben we een datum vastgelegd om me te opereren….
De dag van het laseren zelf ben ik heel professioneel geholpen: de behandeling zelf duurt maar een half uurke, uw ogen worden verdoofd met druppeltjes.Dan voel je het wat branden maar heb geen enkel moment pijn gehad.
Het is wel wat onwennig, ze sperren uw oog open en dan wordt er een soort zuiger opgezet, dat heeft wel enige druk maar al bij al gaat dat wel het duurt ook maar 20 sec.
Het laseren zelf voel je niet , dan nog even spoelen en het is gedaan. Vervolgens uw 2 de oog volgens hetzelfde procédé. Na de behandeling krijg je een donkere soort duikbril en moet je daar nog even blijven rusten.
Na een laatste controle mag je naar huis. De bril heb ik gans de dag opgehouden, ook om te slapen want het is heel belangrijk dat je niet in uw oog wrijft. Er moeten ook verschillende druppelkes ingedaan worden. Als ik thuis kwam heb ik 2u geslapen en daarna voelde ik me echt goed en kon ik al heel goed zien, een beetje wazig maar toch al een gans verschil.
Ik heb deze nacht ook goed geslapen wel beetje ambetant met die bril maar ik mag niet klagen en deze morgen mocht hij eraf. Enkel om te slapen gaat hij terug op.
Als iemand het overweegt en nog twijfelt dan kan ik het zeker aanraden, het is natuurlijk nog maar 1 dag gedaan maar na al die jaren met lenzen en bril is het echt wel een wonder.
Ik ben net terug van de eerste controle en alles is in orde en niet te vergeten natuurlijk: ik zie echt PERFECT…!
Dr Frank : heel erg bedankt , een krak in zijn vak , een aanrader !
Met vriendelijke groet,
SV uit Harelbeke
Als koppel hebben wij onlangs de laserbehandeling ondergaan. We werden in contact gebracht met Dr. Kesteloot via een goede kennis die erg enthousiast was over het resultaat van deze methode. Mede door deze bron maakten wij telefonisch een afspraak en een korte tijd later mochten wij langs gaan voor het persoonlijk advies van de arts en de vooronderzoeken. Na samen de routinetesten te hebben gedaan, kregen we beide een positieve evaluatie. Met een gerust gevoel maakten we diezelfde ochtend een afspraak voor de ingreep.
Goed geïnformeerd, zowel schriftelijk als mondeling, was het enkele weken later onze beurt. In het centrum verliep alles vlot. In een halfuurtje was de ingreep al voorbij, het was een ogenblik wat pijnlijk maar hiervoor werden we verwittigd en het duurde hooguit een halve minuut. Verder kregen we tijdens de ingreep voldoende informatie en er was ook de mogelijkheid om iets te vragen of te zeggen. Na het laseren kregen we een donkere aansluitende bril opgezet en mochten we bekomen in een comfortabele relax. Onze chauffeurs konden intussen via videobeelden de ingreep meevolgen. Voor het naar huis gaan, werd er nog een check-up gedaan door de arts en kregen we een afspraak mee voor de volgende dag.
Eens thuis namen we beide een Dafalgan® en kropen in bed. Na een onrustig dutje in een donkere kamer was het zicht al beter en waren de ongemakken grotendeels verdwenen. Diezelfde dag hebben we ons kalm gehouden, druppels ingedaan en de bril vaak aangehouden want onze ogen waren nog gevoelig voor het licht. ’s Anderdaags was ons zicht al veel beter, we konden zelfs zonder bril met de auto rijden. Bij de dokter werden onze laatste onzekerheden weg genomen. Eén van ons had een gesprongen adertje in het oog, maar is pijnloos en verdwijnt spontaan binnen de eerste weken. De ander van ons kreeg enkele dagen een tijdelijke lens in één van de ogen om te genezing te verbeteren.
Na zes weken gingen we terug op consultatie en beide zijn meer dan tevreden met het resultaat! De genezing is van beide prima en ons zicht is zo goed als mogelijk herstelt, zelfs één van ons kon de kleinste letters lezen. We zijn ook positief over het vlotte verloop van de behandeling. Hopelijk kunnen we lang door het leven zonder bril.
O.H. & S.C. uit Zedelgem
Via een collega -die zelf de behandeling had ondergaan- werd ik in contact gebracht met het oogartsencentrum. Na enkele onderzoeken bleek dat ik ook in aanmerking kwam voor een laserbehandeling.
De ingreep zelf duurde ong. een half uur en verliep volgens plan. Het was best spannend om bij volle bewustzijn aan de ogen geopereerd te worden, maar door de voortdurende feedback van de behandelende arts werd ik gerustgesteld. Onmiddellijk na de operatie was mijn zicht spectaculair verbeterd. Ik kon zonder bril of lenzen van op afstand de wandklok lezen; een nieuwe gewaarwording voor mij. De eerste uren na de operatie heb ik wel pijn gehad, maar daarna niet meer. De eerste dag doe je best rustig aan, en gedurende een week moet je ‘s nachts een beschermende bril dragen. Daags na de operatie waren alle ongemakken verdwenen en kon ik mijn normale bezigheden hervatten. De nazorg beperkt zich in de praktijk tot het dagelijks aanbrengen van oogdruppels gedurende een paar maanden.
We zijn nu 2 maanden na de operatie en ik ben nog steeds uiterst tevreden over het resultaat. Mijn zicht is volledig normaal, bril/lenzen behoren tot het verleden. Pijn of andere ongemakken heb ik nooit meer gehad sinds de dag van de operatie. Goedkoop (€3000) is de ingreep niet, maar toch zou ik het zeker opnieuw doen. Wat mij betreft absoluut aan te bevelen.
VD, Deerlijk
“Om (er) goed (uit) te zien, moet je afzien”…
Vijf maanden geleden heb ik mijn ogen laten corrigeren bij dokter Kesteloot.
De ingreep is vlot verlopen, maar was toch even schrikken toen mijn ogen werden geklemd en ik helemaal niet meer weg kon. Na de behandeling had ik bijzonder veel last van prikkende ogen en kon ik het niet uithouden van de pijn.
Krabbel vooral niet terug bij het lezen van dit, niet iedereen heeft hiervan zoveel last als ik. Ik ben onmiddellijk in bed gekropen en na 2 uurtjes slapen was alle last verdwenen en … kon ik weer zien zoals nieuw.
Ik ben heel tevreden dat ik deze ingreep heb ondergaan en vandaag opnieuw door het leven kan gaan zonder bril, zonder last of droge ogen.
Het was dus zeker de moeite waard …
E.D. Knokke
Ik ben 37 jaar en droeg al zo’n 25 jaar een bril en lenzen. Een tiental jaar geleden informeerde ik me al eens (elders) om mijn ogen te laten laseren. Ik kreeg toen geen al te duidelijke antwoorden op mijn vragen en besloot het toen niet te doen. Ik nam me voor het pas opnieuw te overwegen wanneer ik mijn lenzen niet meer goed zou verdragen. De laatste jaren was dit het geval, ik droeg vaker mijn bril omdat mijn lenzen niet meer comfortabel aanvoelden. Maar ik droeg die bril echt niet graag: vervelend bij het sporten, in de zon, bij regen,… en ik vond mezelf er niet mooi mee. Ik besloot opnieuw een afspraak te maken. Deze keer informeerde ik me hier en daar bij vrienden en kennissen en toen bleek dat de overgrote meerderheid dit door u liet uitvoeren! Ik maakte een afspraak en was heel blij dat ik in aanmerking kwam want ik had er echt al mijn zinnen op gezet. De beslissing was snel genomen, ik had namelijk vanaf het eerste moment een groot vertrouwen in u. Ik twijfelde geen moment meer, voor mij was het duidelijk, ik wilde geen bril of lenzen meer dragen dus was dit de enige optie. U nam de tijd om duidelijk te antwoorden op mijn vragen en stelde me echt gerust. Bovendien was iedereen die ik erover sprak heel tevreden met het resultaat en ik hoorde geen negatieve ervaringen, dus ik had er vertrouwen in dat er niet veel verkeerd kon gaan. Een maand later was het zover. De dagen ervoor was ik wat zenuwachtig maar de dag zelf was ik heel rustig. Ik werd heel goed ontvangen en begeleid door u en door de assistentes ter plaatse. De ingreep zelf viel echt goed mee. Er werd me duidelijk verteld wat er zou gebeuren. Enkel de zuignap was wat vervelend maar deze fase duurde amper 20 seconden. Pijn aan het oog zelf voelde ik niet. Na een half uurtje rusten kon ik naar huis. In de auto begon het branderige gevoel. Ik nam direct een pijnstiller en dan viel het heel goed mee. Thuis is platte rust met gesloten ogen echt nodig. Je houdt je ogen eigenlijk automatisch dicht door het branderige en zanderige gevoel en van zodra je knippert tranen ze enorm. Tegen de avond keek ik wel al eens wat rond en ik zag al heel behoorlijk! De volgende ochtend zag ik de wekker… Mijn zicht was al zo goed als perfect, ik vond het echt een wonder! De eerste week had ik van één oog nog wat last: zanderig gevoel en steken. Ook waren mijn ogen gevoelig voor zonlicht en wind. Na één week was dit volledig over. De volgende drie weken deed ik af en toe nog een gel druppeltje in want soms waren mijn ogen wat droog. Drie weken na de ingreep zijn we gaan skiën, dit vormde geen enkel probleem. Ik heb genoten en vaak stilgestaan bij de prachtige landschappen die ik zag met mijn ‘nieuwe’ ogen.
Ik zie nu beter dan met mijn bril of lenzen, zeker ook in het donker. Af en toe zoek ik nog eens uit gewoonte naar mijn bril en toen ik de eerste dagen na de ingreep naar bed ging was het precies alsof ik iets vergeten was. Elke dag sta ik er nog wel es bij stil en kan ik moeilijk geloven dat ik nu goede ogen heb!
Ik zou het iedereen aanraden!
Dokter, ik wil u en uw team bedanken voor uw professionele aanpak, stiptheid, bereikbaarheid, bereidheid tot antwoorden op vele vragen, … maar vooral voor het resultaat! Ik hoop nog lang te mogen genieten en door het leven te kunnen gaan met perfecte ogen!
S.L. uit Dottenijs
Voor ik besloot om op mijn 46ste de ingreep te laten uitvoeren, heb ik 30 jaar een bril gedragen. Toen ik zestien was ging mijn verzicht er plots op achteruit. Niet dramatisch maar wel in die mate dat het schoolbord lezen en televisie kijken moeilijker werd. Een bril was toen de oplossing. Ondanks de relatief lichte afwijking (-1,25) heb ik toch steeds mijn bril gedragen omdat ik gewoon goed wilde zien. Zonder herkende ik bijvoorbeeld mensen niet op straat of durfde ik niet met de wagen rijden.
Op mijn veertigste heb ik de wielersport ontdekt en ben ik een fervent fietser geworden. Ik werd lid van een wielerclub en elk jaar nam het aantal afgelegde kilometers toe. In die periode begon mijn bril me te storen. Mijn gezichtsveld was te beperkt, vooral om in groep te rijden. We rijden ook winter en zomer in alle weersomstandigheden en dan is regen en opspattend vuil in de ogen behoorlijk vervelend. Ook als we de bergen opzochten kon het in de afdaling wel eens link worden. Wanneer je ogen zich vullen met tranen door de wind, zie je al gauw geen steek meer. Mijn vrienden met gezonde ogen en een beschermende fietsbril hadden van dit alles helemaal geen last.
Ik heb wel eens overwogen om lenzen te gebruiken maar die hebben toch ook hun nadelen en beperkingen.
Op een bepaald ogenblik was het voor mij duidelijk. Ik zou kiezen voor de “korte pijn” en mijn ogen met de laser laten behandelen. Na een korte zoektocht op het internet kwam ik bij dokter Frank Kesteloot terecht in de oogartsenpraktijk in Harelbeke. Tijdens een grondig vooronderzoek werd via verschillende oogtests nagegaan of ik in aanmerking kwam voor een laserbehandeling. Dit was gelukkig het geval en een maand later bracht mijn vrouw me naar het Laser Refractie Centrum in Sint-Martens-Latem waar de behandeling zou worden uitgevoerd. Ze zou me twee uur later (na een bezoekje aan Ikea ) weer oppikken. Ik werd vriendelijk ontvangen door een assistente die me klaar maakte voor de ingreep. Na twee maal druppels in de ogen te hebben gekregen om ze te verdoven werd ik de operatiekamer binnengeleid waar ik, enigszins lichtelijk opgewonden, op de ligbank van het laserapparaat mocht plaats nemen. De mondelinge instructies van de assistentes en dokter Kesteloot stelden me gerust en loodsten me door de behandeling. Het komt er op aan je blik te focussen op een fel groen lichtje en rustig te blijven, wat door de begeleiding geen probleem was. .
Meteen na de ingreep, zo’n twintig minuten later, vroeg de assistente me om de klok aan de muur af te lezen wat zonder probleem lukte. Ik kreeg een beschermende bril op en werd naar een rustruimte gebracht om te ontspannen. Een half uurtje later werden mijn ogen nog eens gecontroleerd door dokter Kesteloot en mocht ik de kliniek verlaten. Mijn “chauffeur” stond me braaf op te wachten. Geen overbodige luxe want zelf rijden zou niet lukken. Thuis heb ik dan enkele uren gerust in een verduisterde kamer. Een Dafalgan verhielp snel het vervelende gevoel van prikkende ogen. Tegen de avond was het ergste ongemak voorbij en de volgende ochtend ben ik zelf met de wagen naar Harelbeke gereden voor een controle.
Mijn zicht is nu perfect. Schitterend toch!
Oh ja, nog dit. Drie weken na de ingreep ben ik met vrienden gaan fietsen op en rond de Mont Ventoux. Wat een bevrijding was het om te kunnen genieten van de wijdse zichten terwijl mijn ogen optimaal beschermd waren door een “coole” fietsbril. En in de afdalingen? Alle remmen los natuurlijk!
W.H. uit Blankenberge
Hallo,
Ik ben Lyvia, 27 jaar en heb al sinds mijn zes jaar slechte ogen. Ik vond het vreselijk om een bril te moeten dragen en had daarom vaak lenzen in. Maar de laatste tijd zaten die niet meer zo comfortabel. Dat was lastig en ik zag er ook steeds vermoeid uit. Ik speelde met het idee van een laseringreep, maar omdat zoiets me verschrikkelijk griezelig leek, bleef het lang bij dromen. Op een bepaald moment heb toch al mijn moed bijeengeraapt; de telefoon gepakt en een afspraak bij dr. Kesteloot vastgelegd. Uit het vooronderzoek bleek dat ik in aanmerking kwam voor een laseringreep. De dokter nam ruim de tijd om uitleg te geven over wat er op de dag van de ingreep zou gebeuren. Mijn angst was daarmee al grotendeels verdwenen. En vier weken later was het al zover!
Ik was natuurlijk nerveus, maar de rustige verpleegsters en dokter maakten het me zo comfortabel mogelijk. De operatie zelf was veel minder erg dan ik had gedacht, en vooral alles was snel achter de rug. Voor ik het wist lag ik al met zonnebril op uit te puffen in de aanpalende kamer, waar mijn ouders de operatie op monitorscherm hadden gevolgd. De verdere dag had ik last van een prikkend gevoel en veel tranen. De volgende ochtend bij het ontwaken waren de prikkelingen grotendeels verdwenen. Maar belangrijker: ik keek rond en zag alles scherp. Het gevoel was wonderlijk, alsof ik nieuwe ogen had gekregen!
Nu, enkele weken later, verbaas ik me er nog steeds over dat zo’n kleine ingreep je leven zo verandert! Tegelijk vind ik het ondertussen ook al normaal om goed te kunnen zien zonder bril of lenzen: ik had vroeger een handicap en die is nu hersteld. Mijn ogen zijn eindelijk zoals ze altijd hadden moeten zijn!
LD Leuven
Bonjour,
Je m’appelle Thomas Petitjean, j’ai 41 ans, je suis ostéopathe à Mariembourg (province de Namur). J’aime pratiquer du sport dans la nature (trail, Vtt).
Je porte des lunettes du matin au soir depuis l’âge de 6 ans hormis pour le sport où j’ai des lentilles. Malheureusement, depuis quelques années, je ne tolère les lentilles que durant deux-trois heures, ce qui rend la pratique de mon sport difficile.
Persuadé depuis plusieurs années que je n’étais pas opérable en raison d’un astigmatisme prononcé, je m’étais résigné à m’en accommoder.
Il y a quelques semaines, une patiente m’a parlé qu’elle avait été opérée par le Docteur Frank Kesteloot et que celui-ci avait réalisé un « miracle », elle avait parfaitement récupéré toutes ses facultés visuelles et ne devait plus porter de lunettes.
Même si la clinique du Docteur Kesteloot ne se trouve pas à côté ( 2 heures de route), je m’y suis rendu pour avoir son avis. Tout de suite, je me suis senti très à l’aise. Après un examen consciencieux de ses collaboratrices, le Docteur Kesteloot a vraiment pris le temps de bien m’examiner, ce qui m’a donné confiance.
Ses conclusions étaient que j’étais opérable. L’opération s’est déroulée quelques semaines plus tard et c’est incroyable, je n’ai plus besoin de lunettes. 10/10 à chaque œil !!
Je partage volontiers mon témoignage car cela a véritablement changé mon mode de fonctionnement. Alors si cela peut vous aider également…
TP – Namur
Deze operatie is een echte aanrader voor iedereen. Ik zelf ben 24 jaar oud en draag al een bril sinds mijn 14 jaar. Na deze operatie is dit verleden tijd. Ik ben zeer tevreden van de professionele aanpak, want het is nu eenmaal een operatie die toch wat zorgen met zich meebrengt.
Na het vooronderzoek had ik al een goed gevoel bij alles en dit is nogmaals versterkt eenmaal je het centrum binnen komt en wordt begroet door de dokter zelf. De operatie is geen leuke procedure, maar als ik de nadelen opweeg tegen de voordelen, dan ben ik enorm blij dat ik de stap heb gezet.
Kortom, iedereen die graag af wil van een bril of van lenzen en die de stap wil zetten is een refractieve laserbehandeling zeker de juiste keuze!
Bonjour,
Je souhaite partager mon expérience de chirurgie réfractive pour la myopie.
J’ai 25 ans, j’ai été opéré un vendredi de la myopie -2.25 aux deux yeux il y a 4 semaines exactement dans le Centre Xavier De Cocklaan n°68 3/4 9830 Sint-Martens Latem par le docteurFrank Kesteloot.
Le jour de l’intervention je devais être accompagné et me présenter 30 minutes avant, une fois mon tour l’infirmière m’a mit un bonnet, ensuite des gouttes esthésiques je devais fermer les yeux pendant 10 à 15 min je rentre dans la salle d’opération je me couche, le chirurgien procèdent un œil à la fois on me cachant un œil et m’ont remit les gouttes anesthésiques puis il place l’écarteur de paupières (ce n’est pas gênant) et je dois fixer un point vert, le médecin commence alors son opération en me décrivant ce qui se passe (ça détend). Ça à durée 11 minutes à chaque œil.
Pendant l’intervention la personne accompagnée peut voir en direct à l’écran l’opération, ce qui n’était pas facile pour mon papa (rire) mais rassurant.
L’opération finie l’infirmière me conduit dans l’autre pièce je m’installe sur le siège avec des lunettes de protection que je devrai garder en dormant afin d’éviter de gratter l’œil (pendant 1 semaine).
Je vois flou mais bien. Le chirurgien me donne un rendez-vous pour le lendemain (samedi) et un autre dans 1 mois. En rentrant chez moi, j’ai eu assez mal quand l’effet anesthésie a disparu je ne pouvais plus ouvrir mes paupières et fortes brûlures pendant 3 heures, ensuite ça allé mieux mais la vision est encore très voilée je portais des lunettes afin de me protégé de la lumière mais le lendemain c’est déjà mieux. Il y aura des gouttes à mettre 4 fois par jour pendant une semaine ensuite des larmes artificielle tout les soirs.
Cela fait 4 semaines et je vois parfaitement des deux yeux dans 5 jours j’ai rendez vous avec mon chirurgien.
Pour finir, ça vaut vraiment le coup de le faire pour moi ça m’a beaucoup facilité les choses. Je partage mon expérience à mes proches, amis et ceux qui souhaitent le faire.
CE Mouscron
Geachte Dokter,
Het is mij een ware genoegen U te mogen danken voor de uitstekende zorgen en resultaten na de inplanting van 07 juni l.l. op mijn twee ogen.
Inderdaad, wij hadden verschillende specialisten geraadpleegd vooraleer wij bij U terecht kwamen. Onze beslissen werden genomen op basis van uw zeer professionele aanpak. Maar ook door de volledige en heerlijke uitleg over de eventuele gevolgen die deze operatie zouden kunnen veroorzaakt hebben.
Maar desondanks hadden wij toch een krop in de keel toen ik en mijn echtgenote de baan moesten opgaan voor de interventie. Mijn eerste vermoedens verdwenen toen ik merkte dat ik absoluut geen pijn had tijdens en na de interventie. Mijn echtgenote (kinesiste), die de volledige operatie kon volgen via video scherm was verrast door de grote handigheid van deze minutieuze interventie. Het was blijkbaar iemand die niet alleen een grote ervaring had maar ook wat men noemt in het Duits “fingerspitzengefühl” toonde.
Dan gebeurde voor ons een eerste mirakel: ik kwam uit de operatiezaal en kon onmiddellijk de kleinste letters lezen (wat mijn echtgenote zelfs met bril niet kon!).
Wij vreesden een reactie na de interventie en nl. de pijn. Maar daarvan hebben niets gemerkt. Na een week zijn wij bij U op consultatie geweest voor controle. Tweede “mirakel”: ik kon de kleinste letters van een tekst lezen wat mijn echtgenote (met zijn beste bril) niet kon!
Mijn leven is daardoor volledig veranderd.
Maar dit mooi verhaal heeft niet alleen zijn voordelen: nu zie ik de rimpels in mijn gezicht en poets tweemaal meer thuis want ik zie het kleinste stofje op onze meubels!
Dokter, hartelijke gefeliciteerd voor deze resultaten en ook voor de hoge professionele bekwaamheden dat u bewezen heeft zonder de formidabele ploeg die u omringd te vergeten.
Hoogachtend,
B. B-C. Dilbeek
Na 20 jaar lenzen dragen kreeg ik plots oogontstekingen. Ik had altijd gezegd : ”Als ik ooit miserie krijg met mijn lenzen, dan ga ik voor een laseroperatie”
Een eerste consultatie bij Dr. Kesteloot zorgde voor een grote ontgoocheling. Ik kwam niet in aanmerking voor een laseroperatie omdat mijn hoornvlies te dun is.
Hij stelde me echter wel een alternatieve behandeling voor . Met een afwijking van meer als –9 dioptrie, waren de Visian ICL torische lensimplantaten de beste optie.
Bij deze operatie wordt een flinterdunne lens ingepland tussen je eigen lens en de iris.
6 september werd D-day . Een week voor de operatie moet je starten met de eerste ontsmettende druppels. 1 uur voor de operatie breng je zelf 2 soorten pupil verwijdende druppels in .
En dan volgt de operatie zelf. Haarnetje aan, overschoenen aan en je mag plaatsnemen in de stoel. Er wordt een ogenspreider opgezet en je krijgt verdovende druppeltjes in je oog. Je ziet dan nog wel, je voelt ook nog iets maar je voelt helemaal geen pijn meer. Er wordt gevraagd om naar een fel lichtje te kijken en er worden met een speciale stift markeringen op het oog aangebracht. Via een minuscuul sneetje aan de rand van de iris, wordt de lens ingebracht en op zijn plaats geschoven. En dat was het ! Ik mocht even bekomen in een relax stoel en na 1 uurtje kon ik al een eerste testje doen. Onmiddellijk al een prachtig resultaat.
Na een laatste controle van de oogdruk, mocht ik met een grote donkere zonnebril op naar huis vertrekken. Oh wat was dat zonlicht fel ! Ondertussen raakte de verdoving uitgewerkt en kreeg ik een branderig –schurend – zandkorrel-achtig gevoel in mijn beide ogen. Dr.Kesteloot had mij aangeraden om een 2-tal uurtjes te rusten in een donkere kamer. Als je inderdaad met je ogen dicht lag, had je het minst last. Na een uurtje of 5 kon ik al televisiekijken en was het schurende gevoel al heel wat minder. ‘S anderdaags mocht ik opnieuw op controle. De oogdruk was nog steeds ok en ik haalde een gezamenlijk resultaat van 10/10 voor de gezichtsscherpte. Ik had geen last meer; enkel het zonlicht deed nog pijn in mijn ogen. Omdat het heel belangrijk is om geen ontstekingen op te lopen, moet er gedurende 4 weken gedruppeld worden met ontstekingswerende middelen.
Ondertussen zijn we 1 maand verder en het uiteindelijke resultaat is een 9/10 op het linker oog en een 12/10 voor het rechter oog. Samen dus een perfect zicht. Enkel ‘s avonds heb ik wel nog last van hinderlijke halo’s (kringen rond de lichten van straatverlichting en autolichten). Dit zou te wijten zijn aan het feit dat mijn pupillen zich sterk vergroten in het donker. Maar het kan nog goed komen , zegt de dokter. Nog even afwachten dus.
Als ik er nu op terugkijk, heb ik alleen maar spijt dat ik het niet veel eerder deed. De operatie zelf was niet echt pijnlijk, de last achteraf was minimaal en van erg korte duur. En het resultaat is schitterend.
Je ogen open doen en gewoon weer zien zonder bril te moeten opzetten of lenzen in te zetten. Zalig is dat .
Ik kan de ICL aan iedereen aanraden.
E.H.
Hallo, ik ben Caroline, ben 42 jaar en droeg sinds mijn 17 jaar zachte lenzen. De laatste 10 jaar begon ik rode ogen te krijgen, op verschillende tijdstippen. Een paar weken niets, dan 2 weken achtereen felle rode ogen, echt lelijk! Verschillende oogartsen bevestigden mij dat het tijd werd om mijn lenzen achterwege te laten want dat dit een reactie was van mijn ogen op mijn lenzen.
Ik had al veel gelezen over de laser methode en een paar collega’s van mij hadden dit reeds laten doen. Dus ben ik beginnen sparen en een afspraak gemaakt met Dr. Kesteloot, want ik wilde niet verder rondlopen met een bril. Na verschillende oogtesten bleek dat ik in aanmerking kwam en zo heb ik op vrijdag 24 mei deze ingreep laten doen. Het moment zelf is een beetje akelig, want je maakt alles “live” mee, maar buiten het vastzetten van mijn oogklem was de hele ingreep pijnloos. De verpleegster die constant naast je staat legt alles mooi uit wat de dokter aan het doen is, telkens opnieuw. Na 23 minuten waren beide ogen gedaan. Direct erna kon ik de klok al zien weliswaar een beetje wazig. Na een half uurtje rusten in de kliniek zijn we naar huis gereden en op dat moment kon ik eigenlijk al zien.
De dag nadien ben ik op controle geweest bij de dokter en ik had zelfs 12 op
10!!! Ik zie nu zelfs beter dan de tijd dat ik lenzen droeg. Nu een week later, ben ik nog steeds verrast, als ik s’morgens wakker word dat ik alles direct zie zonder een bril te moeten opzetten. Het is een mirakel. Ik wil dan ook het hele team van de oogartsenkliniek danken voor hun begeleiding tijdens de ingreep en Dr. Kesteloot zelf, die de ingreep uitgevoerd heeft.
Het is een unieke ervaring geweest.
mvg
CL uit Torhout
Na jarenlange twijfel, begon ik het internet te doorzoeken naar ooglaseren ervaringen over laserbehandelingen, op forums, wat de prijs ervan was, waar ik het kon laten doen, enz.. Want ik was het dragen van een bril meer dan beu.
Uiteindelijk, en tot mijn grote verbazing en vreugde, vond ik een praktijk in Harelbeke, waar ik zelf woonachtig ben, namelijk bij dokter Frank Kesteloot. Ik stuurde onmiddellijk een email, omdat ik nog het één en ander wilde weten, en diezelfde dag mocht ik nog een vriendelijk antwoord ontvangen. Uiteindelijk heb ik dan gebeld voor een afspraak. Een aantal dagen later mocht ik al langsgaan voor het vooronderzoek, om na te zien of ik in aanmerking kwam voor een ooglaser behandeling.
Ik kreeg heel duidelijke informatie. Mijn vrees naar de eventuele risico’s werden door dr. Kesteloot resoluut ontkracht. Zijn deskundigheid gaf mij een gerust gevoel en de afspraak voor de Femtolasik werd gemaakt. Nog geen week later was het dan zover.
Op de dag zelf kreeg ik dan uiteindelijk wat zenuwen. Eens aangekomen in LASER REFRACTIE CENTRUM in Sint-Martens-Latem (waar de operaties plaatsvinden) ging het allemaal heel vlotjes. Het is allemaal goed gegaan en de begeleiding was super, ik voelde me echt op mijn gemak.
Na de behandeling had ik 2,5 uur erg last van mijn ogen (pijnscheuten, veel tranen en kon mijn ogen niet openhouden). Daarna ging het alleen maar beter. Één dag na de behandeling ging ik terug op controle, en mijn zicht is al 100% perfect. Ik ben dan ook zeer tevreden dat ik op zo een korte tijd geholpen ben. Complimenten voor dr Kesteloot en zijn team van LRC voor de goede informatie vooraf en begeleiding tijdens de behandeling. Dit centrum zal ik zeker aanraden!
Groeten
VD uit Harelbeke
Door het dragen van lenzen voor een periode van meer dan 25 jaar werd serieuze beschadiging aan mijn hoornvlies vastgesteld. Zo erg zelfs, dat ik het lensgebruik onmiddellijk moest stopzetten. Het dragen van een bril was voor mij op dat ogenblik de enige oplossing.
Toen maakte ik een afspraak bij Dr.Kesteloot. Toen mijn hoornvlies volledig hersteld was, werd ik onderzocht of ik in aanmerking zou kunnen komen voor een laserbehandeling. Dit bleek helaas niet mogelijk omdat ik niet genoeg traanvocht had.
Dr.Kesteloot stelde toen voor om over te gaan tot het inbrengen van lensimplantaten.
Op 21 december 2012 was het zover. Een deskundig team heeft mij goed begeleid tijdens deze operatie. Na het inbrengen van het eerste implantaat mocht ik een half uurtje wachten tot de operatieruimte opnieuw volledig klaargezet werd voor mijn tweede oog.
Toen kon ik reeds met mijn behandelde oog, bepaalde dingen, die normaal voor mij zonder bril onmogelijk waren (van afwijking -7 naar 0), lezen! Ik kon niet wachten hoe het resultaat ging zijn na de behandeling van mijn tweede oog!
Eens de operatie gedaan was, terug op weg naar huis, kon ik het niet laten om de borden langs de autostrade te lezen en ik was hiertoe in staat!
Sedert de lensimplantatie voel ik me als herboren, als je ‘s morgens wakker wordt zie je, zonder te moeten graaien achter een bril op het nachtkastje, uit gewoonte deed ik dit in het begin nog altijd, tot ik besefte dat ik die helemaal niet meer nodig had!
Ik kan het iedereen aanraden, je hoeft hiervoor niet bang te zijn, want je wordt begeleid door een deskundig team en je voelt van de ingreep bijna niets.
Hierbij wens ik Dr.Kesteloot en zijn team een dikke pluim te geven! Ik geniet nog elke dag wat een geschenk “nieuwe ogen” zijn.
CM Bredene
Het is nu zeven dagen na de operatie en soms ben ik al vergeten dat ik ooit een bril en lenzen droeg.
Ondanks de goede, uitgebreide informatie en nauwkeurige controle vooraf, zag ik enorm op tegen de ingreep. Die lijkt erg eng. Maar de klus was in minder dan een half uur geklaard. Ik voelde en zag wel dat er aan mijn ogen werd gewerkt en dat was vreemd, maar niet pijnlijk. De chirurg kondigde het meest vervelende moment van de operatie aan; het snijden van het flapje. De druk op de oogkas is dan erg groot. Dit duurt echter niet lang en de dokter en assistent telden de twintig seconden hulpvaardig voor me af. Na het laseren zag ik het groene focuslichtje veranderen van een vlek in een stipje. Even later was het allemaal voorbij en ik kon al de klok lezen aan de muur. (Hoera!)
De paar uur na de operatie had ik een erg branderig gevoel aan mijn ogen. Muziek en slaap brachten afleiding en verzachting. Tegen de avond voelden mijn ogen heel wat beter, maar ze zagen nog niet helemaal scherp.
De volgende ochtend was wonderlijk, want ik zag alles heel goed en helder. Ik reed zelf met mijn nieuwe ogen, nog veel knipperend, naar de oogartsenpraktijk voor controle. Die was prima. Mijn hersenen moesten de eerste dagen wennen aan die nieuwe ogen, zoals bij een vernieuwde bril of sterkere lenzen.
Nu zie ik perfect. Ik verbaas me erover hoe vlot en goed het gaat. Mijn droom om mijn ogen open te doen en te zien is helemaal waar. Jammer dat ik dit niet eerder liet doen…
KV. Roeselare
Eind januari 2022 heb ik het Oogartsencentrum te Harelbeke bezocht voor advies. Prima ontvangst en met deskundige medewerkers gesproken. Ook al een afspraak gekregen eind februari voor mijn beide ogen te laseren. De laserbehandeling verliep heel goed. Ik werd erg op mijn gemak gesteld en de oogarts Kesteloot vertelt continu wat hij gaat doen. Na de laserbehandeling mag je eerst wat uitrusten en daarna gaat hij de controle uitvoeren. In de late avond kon ik alles zien zo bijzonder en zonder bril, eindelijk geen bril meer op. Ik ben erg tevreden.
Als je twijfelt zou ik het doen! De kans is zo ontzettend groot dat het goed gaat.
Artsen zijn ervaren.
Zeker een aanrader en nogmaals bedankt voor alles!
S.K.